Στόχος της γιορτής είναι να ενημερωθεί το κοινό για τις ευεργετικές ιδιότητες του προϊόντος, αλλά και να γευτεί τη μοναδική του νοστιμιά, όπως τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου, Στέργιος Παπαϊωάννου.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής, που οργανώνεται από το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου, σε συνεργασία με την Ομάδα Παραγωγών Τρούφας του Αγροτουριστικού Οικοτεχνικού Συνεταιρισμού Πηλίου και υπό την αιγίδα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, οι παρευρισκόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν εισηγήσεις, από γνώστες τους αντικειμένου, χρήσιμες για να γνωρίσουν ένα προϊόν, που στα λατινικά σημαίνει "τροφή για βασιλιάδες"!
Ειδικότερα, ο ερευνητής του ΕΘΙΑΓΕ Θεσσαλονίκης, Στέφανος Διαμαντής, θα επικεντρωθεί σε θέματα που αφορούν την καλλιέργεια, τη συλλογή και την εμπορία τρούφας, ενώ στους συμμετέχοντες ομιλητές συμπεριλαμβάνονται και εκπρόσωποι από τα Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, την Ελληνική Λέσχη Γαστρονομίας κ.ά. Στο πλαίσιο της γιορτής, ο σεφ Παναγιώτης Ιωαννίδης θα ετοιμάσει σπεσιαλιτέ με βάση την τρούφα, που θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους, όπως σημείωσε ο κ. Παπαϊωάννου.
Και τις δύο ημέρες της γιορτής, θα υπάρχουν πρατήρια πώλησης μανιταριών τρούφας και άλλων μανιταριών, ενώ όσοι δώσουν το "παρών", θα μπορούν να προμηθευτούν το καινούργιο βιβλίο που εξέδωσε το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου, με τίτλο: «Η καλλιέργεια και η μαγειρική της τρούφας».
Παράλληλα, στο πλαίσιο της γιορτής, θα γίνει γευσιγνωσία κρασιού, που θα προσφέρουν οι ντόπιοι παραγωγοί Δημήτρης Μυλωνάς, Δημήτρης Πατιστής και Νικόλαος Ρακής.
Από την καλλιέργεια, στην κατανάλωση
Η ομάδα παραγωγών τρούφας του Αγροτικού Οικοτεχνικού Συνεταιρισμού Πηλίου, αποτελείται από δέκα άτομα και η έκταση που καλλιεργείται δεν υπερβαίνει τα 100 στρέμματα.
Ο κ. Παπαϊωάννου υπογράμμισε ότι η απόδοση των καλλιεργούμενων εκτάσεων θα διευκρινιστεί τέλος του 2012, αρχές του 2013, οπότε και θα γίνει η πρώτη συγκομιδή, ενώ πρόσθεσε ότι η παραγωγή τρούφας είναι ήδη «ταγμένη» σε εστιατόρια της Θεσσαλίας, ενώ έντονο καταγράφεται και το "φλερτ" Ιταλών για απορρόφηση μέρους αυτής.
«Τροφή των θεών», «κόρες της γης», «χαβιάρι της καλλιέργειας», «θαύμα της φύσης», «μαύρο διαμάντι της κουζίνας» και «σκόρδο των πλουσίων», είναι μερικές χαρακτηριστικές ονομασίες που αποδόθηκαν κατά καιρούς στην τρούφα. Αρχικά, η τρούφα ήταν προνόμιο μόνο της γαλλικής κουζίνας που συνόδευε εκλεκτά φαγητά, ενώ στη συνέχεια προσαρμόστηκαν και οι υπόλοιπες διεθνείς κουζίνες.
Η τρούφα αποτελεί ένα από τα πιο σπάνια, αλλά και περιζήτητα είδη μανιταριών, με την τιμή της να ανέρχεται έως και τα 8.000 δολάρια/κιλό. Αναπτύσσεται υπόγεια, σε βάθος 6-15 εκ. και συμβιώνει στις ρίζες συγκεκριμένων δένδρων (περίπου 50 είδη, π.χ. κέδρος, φουντουκιά, βελανιδιά, ελιά, πεύκο, δρυς, κερασιά, αμυγδαλιά, ιτιά, λεύκα, κ.α.) ή θάμνων. Είναι ένα απόλυτα φυσικό βιολογικό προϊόν, το οποίο και πιστοποιείται, μετά τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Η υπόγεια ανάπτυξή της πιθανόν να οφείλεται στην προσπάθεια προσαρμογής από διάφορα φυσικά φαινόμενα, όπως πυρκαγιά, ξηρασία, παγετός.
Όσον αφορά το σχήμα της τρούφας, αυτό καθορίζεται κυρίως από το είδος του εδάφους που αναπτύσσεται. Έτσι, σήμερα, είναι γνωστά περίπου 70 είδη τρούφας παγκοσμίως, εκ των οποίων τα 30 βρίσκονται αποκλειστικά στην Ευρώπη. Το σχήμα της είναι περίπου στρογγυλό, με ακανόνιστη μορφή και διαστάσεις μπιζελιού- ενίοτε και πορτοκαλιού- έχει χρώμα από σκούρο γκρι μέχρι μαύρο και λευκό και βάρος από μερικά γραμμάρια έως και 2 κιλά.
Οι χώρες που κατεξοχήν ασχολούνται με την παραγωγή τρούφας είναι οι Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία, ενώ τα τελευταία χρόνια η Νέα Ζηλανδία, η Τασμανία, το Μαρόκο, το Ιράν, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ (βορειοδυτικές περιοχές κυρίως), η Κύπρος, αλλά και η Ελλάδα (Πήλιο, Κιλκίς, Κοζάνη και Χαλκιδική), κάνουν δειλά- δειλά τις πρώτες παραγωγικές προσπάθειες. Πιο συγκεκριμένα, στη χώρα μας ευνοείται η καλλιέργεια της καλοκαιρινής τρούφας (Τuber) σε ελαιόδεντρα, λόγω των ιδιαίτερων κλιματολογικών και εδαφολογικών συνθηκών. Η σημερινή ζήτηση της τρούφας είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από την παραγωγή, αν και το βασικό μέλημα των παραγωγών θα έπρεπε να είναι "λιγότερη ποσότητα, καλύτερη ποιότητα".
Επισημαίνεται ότι, στην τρούφα αποδίδονται και θεραπευτικές δράσεις, κατά των μυϊκών και αρθριτικών πόνων (λόγω του καλίου) και των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης (λόγω παντοθενικού οξέος). Σύμφωνα με τις πρώτες αναφορές (17-16ο αι. π.Χ), οι Σουμέριοι τη χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με όσπρια και δημητριακά, ενώ στην αρχαία Ελλάδα, την ονόμαζαν ύδνον ή κεραύνια, θεωρώντας ότι προκύπτει από τους κεραυνούς του Δία στη γη.
πηγή: ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου